Η επανεμφάνιση του Μακεδονικού ζητήματος και η διοργάνωση συλλαλητηρίων σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και άλλες περιοχές από διάφορους εθνικοπατριώτες καθοδηγούμενους από επώνυμους (πολιτικάντηδες που απεγνωσμένα θέλουν να χτίσουν πολιτική καριέρα) και ανώνυμους συντηρητικούς-ακροδεξιούς κύκλους, δίνουν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία στους κάθε λογής φασίστες και ρατσιστές να ανασυνταχθούν και να επανεμφανιστούν στο πολιτικό-κοινωνικό προσκήνιο, διαχέοντας την μισάνθρωπη ιδεολογία τους. Έχοντας για στήριγμα και προκάλυμμα αυτά τα συλλαλητήρια, σε σύντομο χρονικό διάστημα ξεκινάνε μία σειρά επιθέσεων σε στέκια και καταλήψεις, όπως τον εμπρησμό της Libertatia στην Θεσσαλονίκη, την επίθεση στον Κοινωνικό Χώρο Φαβέλα στον Πειραιά, στο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο Εμπρός, την αποτυχημένη προσπάθεια εμπρησμού της κατάληψης Λέλας Καραγιάννη και αλλού.
Το βράδυ της Κυριακής 24 Ιουνίου, μία ομάδα νεοναζί που είχαν φύγει οργανωμένα από την συγκέντρωση που διοργανωνόταν εκείνη την μέρα στο Σύνταγμα για το μακεδονικό, επιτέθηκαν στην Κατάληψη πρώην ΠΙΚΠΑ στα Άνω Πετράλωνα με μολότοφ, πέτρες και σίδερα ενώ την ώρα εκείνη διεξαγόταν η καθιερωμένη συνέλευση της Ανοιχτής Συνέλευσης Κατοίκων Θησείου-Κουκακίου-Πετραλώνων. Η επίθεση των φασιστών (ενέργεια που ανέλαβε η ναζιστική οργάνωση Κρυπτία) αποκρούστηκε με επιτυχία απ’τους συντρόφους της κατάληψης και την βοήθεια της γειτονιάς, ενώ ένας σύντροφος τραυματίστηκε με σιδεριά στο κεφάλι. Όταν οι φασίστες κυνηγήθηκαν από τους συντρόφους, ως δια μαγείας, κατέφτασαν ως “βοηθοί” τους οι μπάτσοι. Αφενός προσαγάγουν έξι συντρόφους-αλληλέγγυους αφετέρου παρέχουν πλήρη κάλυψη στους νεοναζί και διευκολύνουν την αποχώρησή τους από το σταθμό του τρένου. Ακριβώς για αυτές τις ενέργειες τους πήραν και τα εύσημα από το αρχηγείο της αστυνομίας. Λίγες ώρες αργότερα απ’την επίθεση, καλέστηκε πορεία γειτονιάς ως μια άμεση απάντηση που πλαισιώθηκε από μεγάλο όγκο αντιφασιστών/στριών.
Οι φασίστες διαχρονικά αποτελούν την εμπροσθοφυλακή του κράτους και του κεφαλαίου που καλλιεργώντας εθνικιστικά μίση προωθούν τον διαχωρισμό των από κάτω, ώστε να είναι εύκολα διαχειρίσιμοι. Είναι ο κρυφός και ενίοτε –όταν εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους– ο φανερός παρακρατικός μηχανισμός που επιτίθεται σε όσους σηκώνουν κεφάλι και αντιστέκονται στην μίζερη πραγματικότητα. Σε αυτούς που προτάσσουν, δημιουργούν και στηρίζουν κοινότητες αλληλεγγύης και αυτοοργάνωσης σε αντίθεση με τον κόσμο της εκμετάλλευσης. Σε αυτούς που αγωνίζονται να χτίσουν ισότιμες κοινωνικές σχέσεις με εμπιστοσύνη, σεβασμό και αλληλοβοήθεια ενάντια στις εμπορευματικές σχέσεις. Να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους χωρίς αναθέσεις. Σε αυτούς που προτείνοντας στο τώρα μία διαφορετική ζωή αντίστασης και αγώνα, οικοδομούν βήμα-βήμα μία νέα κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.
Ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε δίπλα σε κάθε αυτοοργανωμένη εστία αγώνα και κατάληψη που δέχεται επίθεση από την καταστολή, κρατική ή παρακρατική.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΠΡΩΗΝ ΠΙΚΠΑ
ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΨΗ
Leave a Reply