Τη Παρασκευή 21/9 στην οδό Γλάδστωνος ένας άνθρωπος, εγκλωβίστηκε στο κοσμηματοπωλείο Di Angelo . Στη προσπάθεια του να διαφύγει μέσα από τη σπασμένη τζαμαρία δέχτηκε επίθεση από τους ιδιοκτήτες του κοσμηματοπωλείου και του παρακείμενου μεσιτικού γραφείου. Μία επίθεση μίσους και επίδειξης απόλυτης κυριαρχίας απέναντι σε έναν άνθρωπο μη ικανό να απειλήσει ή και να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Κατά τη διάρκεια της επίθεσης περαστικοί/ες και μη, με την απάθεια τους, δεν απέτρεψαν και νομιμοποιήσαν την δολοφονία, όπως φαίνεται από video των καθεστωτικών ΜΜΕ. Στη συνέχεια κατέφθασαν και οι μπάτσοι της ομάδας ΔΙ.ΑΣ να προστατέψουν τους ευυπόληπτους/ες πολίτες και την περιουσία τους από τον σχεδόν ημιθανή «επικίνδυνο τοξικομανή» φορώντας του χειροπέδες και χτυπώντας τον με γκλοπ.
O κοσμηματοπώλης έσπευσε κατευθείαν με απόλυτη ψυχραιμία να δηλώσει στα ΜΜΕ πως η δολοφονία ήταν αυτοτραυματισμός από σπασμένα γυαλιά. Αυτό όμως που όλοι/ες είδαμε δεν ήταν κάτι άλλο πέρα από τη μετουσίωση του φαντασιακού του εκάστοτε νοικοκυραίου που αποθεώνει την ιδιοκτησία και απαξιώνει τη ζωή. Η πράξη αυτή βρωμάει φασισμό, καθώς η υπεράσπιση της ιδιοκτησίας του/της έχει γίνει το μέγιστο μέλημά του/της. Η ανθρώπινη ζωή απαξιώνεται όταν η εικόνα του ανθρώπου που έχει απέναντί του/της είναι αυτή της εξαίρεσης, της πλέμπας, του παρείσακτου. Ο/η επικίνδυνος/η για τα μαγαζιά, ο/η υπεύθυνος/η για τα διαφυγόντα κέρδη και για την υποβάθμιση του κέντρου της πόλης, το εξαθλιωμένο πρεζάκι, η οροθετική πουτάνα, η άφραγκη αδερφή που προσβάλει τη πατρίδα , τη θρησκεία , την οικογένεια και εν τέλει είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για να πληρώσει τα σπασμένα.
Οι λογικές του αποστειρωμένου κέντρου, της ανάπτυξης που απαιτεί τα πογκρόμ τοξικοεξαρτημένων, αστέγων και μεταναστών/τριών, τον αποκλεισμό και τη διαπόμπευση κάθε μη κανονικού είναι εκφάνσεις του φασισμού. Του φασισμού που δεν απαιτεί ούτε να είσαι ψηφοφόρος ούτε και να χαιρετάς ναζιστικά, αρκεί να συνεχίζεις να βιώνεις την κανονικότητα σου χωρίς κανένας «βρώμικος» να σου χαλάει τη νόρμα και την αισθητική της καθημερινότητάς σου. Περιστατικά σαν αυτό έχουν συμβεί και συμβαίνουν καθημερινά στην Αθήνα έχοντας ως στόχο τους κοινωνικά περιθωριοποιημένους/ες και αποκλεισμένους/ες. Για εμάς η δολοφονία του Ζακ είναι αφορμή για να μιλήσουμε για τους καθημερινούς ξυλοδαρμούς, εξευτελισμούς και δολοφονίες σε βάρος των αόρατων αυτής της κοινωνίας.
Εμείς μέσα από κοινότητες αγώνα και ζωής εναντιωνόμαστε στην κοινωνία των κανιβάλων και σε κάθε μορφή εξουσίας και καταπίεσης. Μέσα από την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη παλεύουμε για ζωή με αξιοπρέπεια και ελευθερία, χωρίς εξαιρέσεις και αποκλεισμούς, με ισοτιμία. Απέναντι στη βία της κανονικότητας δεν μένουμε αδρανείς. Διεκδικούμε χώρο και ορατότητα.
Η/ο Zackie-oh /Ζακ ήταν ένας άνθρωπος ο οποίος συγκέντρωνε στο πρόσωπό του πολλές ταυτότητες, οι οποίες καταδικάζουν όσες/ους τις φέρουν στο περιθώριο. Ήταν ανοιχτά οροθετικός, περήφανη drag queen, αδερφή και αντιφασίστας και είχε το θάρρος να αγωνίζεται για την υπεράσπιση της ορατότητας και των δικαιωμάτων των ατόμων αυτών.
«Το στενάχωρο για μένα είναι ότι μπορεί να βρίσκεσαι ανάμεσα και σε άλλο κόσμο, ο οποίος όμως δεν αντιδρά όπως συνέβη στις δύο τελευταίες επιθέσεις που δέχτηκα κατά της σωματικής μου ακεραιότητας. Δηλαδή για μένα εάν με ρωτούσες τι θα ήθελες να αλλάξεις στην κοινωνία, επειδή οι φασίστες δε θα πάψουν να είναι φασίστες, θα ήταν όταν βλέπεις να επιτίθενται σε κάποιον να μην κοιτάς από την άλλη. Δε λέω να παίξεις ξύλο, γιατί ούτε εγώ το έχω με το ξύλο, αλλά μπορείς να βάλεις μια φωνή. Να κάνεις κάτι, να αντιδράσεις με κάποιον τρόπο».
Ζακ Κωστόπουλος / Zackie–Oh
(δολοφονημένος 21/09/18 από μπάτσους, νοικοκυραίους και ΜΜΕ, δημόσια με δεκάδες θεατές)
**Παρέμβαση με σπρέυ στις γειτονιες μας για τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου**
Leave a Reply