Ξυπνήστε αυτούς που κοιμούνται – Αφήστε αυτούς που ονειρεύονται

Κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων, μειώσεις μισθών, καλπάζουσα αύξηση του κόστους ζωής, μικρομάγαζα που κλείνουν το ένα πίσω απ’ τ’ άλλο, ανεργία, αστυνομοκρατία παντού.

Τι να πει κανείς όταν μετά από αυτή τη λαίλαπα που έκλεισε ήδη ένα χρόνο, δεν έχει κατέβει στο κέντρο 1.000.000 κόσμος για να σηκώσει τη βουλή με τα χέρια και να την πετάξει στη θάλασσα.

Εθελοτυφλούν όσοι δε βλέπουν ότι το καπιταλιστικό σύστημα, χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα που διαθέτει, πέτυχε τους στόχους του: «Άκρατος πλουτισμός για τους λίγους, φτώχεια, ανέχεια και υποταγή για τους πολλούς». Θα μπορούσαμε εδώ να γράψουμε ολόκληρο βιβλίο, για να αποδείξουμε του λόγου το αληθές, όμως θα περιοριστούμε σε μερικές, ενδεικτικές αντιστοιχίες: Τράπεζες – τοκογλυφία, εκπρόσωποι του λαού – λαμόγια,Δ.Ν.Τ. – ξεπούλημα δημόσιας γης, αστυνομοκρατία – χούντα.

Γνωρίζουμε καλά πως πολλοί από εμάς, ιδιαίτερα όσοι δουλεύουν στον ιδιωτικό τομέα, δυσκολεύονται ν’ ασκήσουν το δικαίωμα στην απεργία, ένα δικαίωμα που όλα τα αφεντικά και οι κυβερνήσεις αναγνωρίζουν σαν αναφαίρετο αλλά κανείς τους δε θέλει να βλέπει τους «υπηκόους του» να το εξασκούν. Έτσι γίνονται απεργοσπάστες χωρίς τη θέλησή τους. Τους καταλαβαίνουμε. Ίσως αν έπειθαν τους συναδέλφους τους να απεργήσουν όλοι μαζί να τα κατάφερναν. Ίσως αν αποφάσιζαν, πάλι συλλογικά, να σαμποτάρουν με κάποιο τρόπο την εργασία τους να έδειχναν πως τη μέρα της απεργίας η επιχείρησή τους, ακόμα κι αν είναι όλοι οι υπάλληλοι παρόντες, δε μπορεί να λειτουργήσει. Σε κάθε περίπτωση πάντως η θέληση για αξιοπρέπεια, ζωή, ανατροπή, ελευθερία δεν εξαντλείται σε μια μέρα αγώνα. Χρειάζεται συνεχής προσπάθεια με όπλα την αυτοοργάνωση, την αλληλεγγύη, τη σύγκρουση.

Γι’ αυτό κι εμείς δε σας ζητάμε μόνο να απεργήσετε γιατί αυτό δεν αρκεί. Αυτό που  καλούμαστε όλοι να κάνουμε, με αφορμή την απεργία, είναι να εξεγερθούμε. Να βγούμε στο δρόμο. Να συμμετέχουμε στη συνέλευση, στην κατάληψη, στο στέκι που υπάρχει στη γειτονιά μας. Να μάθουμε να λειτουργούμε συλλογικά, ισότιμα, χωρίς αρχηγούς, εκπροσώπους, διαμεσολαβητές και εργατοπατέρες. Να γίνουμε όλοι εμείς το «περιθώριο» που θα κυκλώσει και θα πνίξει τις διάφορες κεντρικές εξουσίες, αυτούς τους κατάπτυστους θιάσους σκιών που καταδυναστεύουν τις ζωές μας.

Τέλος, όλοι εμείς που θα βγούμε στο δρόμο την Τετάρτη 11/5, αλλά και κάθε φορά που βγαίνουμε στο δρόμο, είναι σημαντικό να ΜΗΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΟΥΜΕ.

Η κατανάλωση δεν είναι παρά η άλλη όψη της παραγωγής. Για να μποϋκοτάρουμε αποτελεσματικά την κυκλοφορία των εμπορευμάτων και των υπηρεσιών δεν φτάνει να απέχουμε από την εργασία· είναι απαραίτητο να μην βάλουμε κάποιον να δουλέψει για μας, είτε πρόκειται για κούριερ είτε για σερβιτόρα. Η απεργία πρέπει να αναδυθεί ως πράξη καθολικής αποχής από το προϊόν και όχι ως εκτονωτικό πανηγύρι, γιατί μόνον έτσι είναι πραγματικά επικίνδυνη για το σύστημα που έχουμε απέναντί μας.

 

ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ – ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΩΡΑ

ΤΕΤΑΡΤΗ 11 Μάη ΑΠΕΡΓΙΑ

10.30 π.μ. ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ & ΠΟΡΕΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ ΦΟΡΜΙΩΝΟΣ ΚΑΙ ΥΜΗΤΤΟΥ

Στο στέκι μας (Κύπρου 43, Τρίγωνο Βύρωνα):

18:00 μ.μ.  Απεργιακή κουζίνα (φέρνουμε το φαΐ μας και τρώμε όλοι μαζί),

20:30 μ.μ.  Προβολή του ντοκιμαντέρ «ο Αγώνας»